Ołtarz główny
Ołtarz główny św. Józefa pochodzi z połowy XVIII wieku, jest barokowo-rokokowy, a powstał w miejscu pierwotnego ołtarza projektu Tylmana z Gameren. Z wcześniejszego ołtarza pozostał obraz św. Józefa z Dzieciątkiem, natomiast z drugiego z 1727 roku figury św. Teresy z Avila i św. Jana od Krzyża oraz kolumny.
Obecny ołtarz główny zbudowany jest na motywie serliany. W części cokołowej znajdują się dwie bramki, jedna po lewej, druga po prawej stronie. Za głównym ołtarzem znajduje się chór zakonny, pozostałość po karmelitach. Po bokach ołtarza, nad drzwiami na cokołach, znajdują się dwie figury świętych związanych z zakonem karmelitów; datuje się je na pierwszą połowę XVIII wieku. Po lewej stronie znajduje się figura świętej Teresy z Avila, po prawej stronie znajduje się święty Jan od Krzyża. Figury te można rozpoznać po atrybutach. Święta Teresa posiada strzałę, która przeszywa jej serce. W ręku zaś trzyma księgę, a na jej stronie tekst: Domine pati et contemni pro Te, co tłumaczy się: „Panie, cierpieć i być wzgardzonym dla Ciebie”. Święty Jan trzyma krzyż oraz księgę, w której zaś odczytać możemy: Misericordias Domini in aeternum catabo. Psalm 88, co tłumaczy się: „Miłosierdzie Pana na wieki śpiewać będę. Psalm 88”. Nad rzeźbami prześwit zamyka łuk, który łączy belkowanie. Na nim znajduje się rzeźba przedstawiająca Boga Ojca w rozwianym płaszczu; Jego postać znajduje się w chmurach. W prawej dłoni trzyma berło. Całość wieńczą drapierze oraz główki aniołów, które znajdują się w obłokach.
W części środkowej ołtarza znajduje się sarkofagowa mensa ołtarzowa. Na niej znajduje się pozłacane tabernakulum. Zawiera ono podwójne drzwiczki. Po bokach tabernakulum są umieszczone dwie rzeźby adorujących aniołków. Mensę ołtarzową po środku zdobi herb zakonu karmelitów.
Za głównym ołtarzem znajduje się, nad chórem zakonnym, druga warstwa nastawy ołtarzowej, na ścianie szczytowej w prezbiterium. W centrum znajduje się obraz świętego Józefa. Podbudowę stanowi wysoki cokół wieńczony balustradą tralkową. Po bokach obrazu znajdują się dwie figury, które wskazują na niego. Obraz ufundowany został w 1695 roku przez Zofię Pszorzczankę Tarłową, żonę Karola, który był wojewodą lubelskim i podkanclerzem koronnym. Obraz przedstawia świętego Józefa, który prezentuje Dzieciątko Jezus. Z prawej strony u dołu znajduje się anioł, który klęcząc, adoruje Dzieciątko. Nad Dzieciątkiem znajduje się postać Ducha Świętego pod postacią gołębicy. Także na górze po bokach znajdują się dwaj aniołowie. Jeden z nich trzyma różany wieniec nad głową świętego Józefa, a drugi trzyma białą lilię – atrybut czystości świętego. Autor obrazu pozostaje do tej pory nieznany.
Ołtarz zdobi też umieszczona ponad arkadą gloria z wizerunkiem Boga Ojca i globu ziemskiego – dzieło Jana Jerzego Plerscha.
Kościół seminaryjny – przewodnik po kościele
