Ołtarz Matki Bożej Szkaplerznej o charakterze architektonicznym stanowi typ przyścienny rozbudowany przestrzennie. Niewielka mensa z prostym antepedium z cokołami kolumn oraz predellą tworzą podbudowę pod zwieńczone archiwoltą wielkie retabulum. Dwie pary złoconych kolumn zdobionych ornamentem roślinnym i główkami aniołków zamykają część środkową ołtarza. Fryz ozdobiono ornamentem roślinnym, gzyms natomiast ząbkami i wolimi oczkami. Po bokach ołtarza ustawiono figury świętych karmelitańskich: patriarchy jerozolimskiego Alberta z księgą z lewej strony i proroka Eliasza z pochodnią ognistą z prawej. Nad nimi znajdują się umieszczeni chłopcy z kartuszami inskrypcyjnymi, na których widnieją napisy: z lewej strony: EXALTATA/ SUPER/ HOROS/ ANGELORUM („Wyniesiona nad chóry anielskie”) i z prawej strony: PULCHRA/ UTI LUNA/ ELECTA/ UT SOL („Piękna jak księżyc, wybrana jak słońce”). Wspomniane rzeźby flankowane są figurami młodzieńców z kartuszami inskrypcyjnymi, siedzących na skrajnych cokołach ołtarza. Z lewej strony widoczna jest inskrypcja: GRATA/ PARENS VOBIS/FUNDIT PRAECOR=/ DIA, VIRGO SEM=/ PER AMAT GRA=/ TES SEMPER AR/ MIS EGENS („Miła Rodzicielka darzy was uczuciem, zawsze Dziewica miłuje stale bezinteresownie”). Z prawej umieszczono kartusz z napisem: IMMACULATA/ VIRGO/ANTE ET POST/ PARTUM („Niepokalana Dziewica przed i po narodzeniu”). Na krańcach belkowania usytuowano figury zakonników. Zaś centralnie nad mensą umieszczono wtórnie napis MARIA. W centrum retabulum umieszczono obraz Matki Bożej Szkaplerznej w złoconej ramie, wykonany przez Rafała Hadziewicza. Zajął on miejsce obrazu Matki Bożej Dobrej Śmierci, z myślą o którym budowany był ów ołtarz. Nad nim umieszczono dwa aniołki podtrzymujące koronę. W ramie w kształcie elipsy umieszczono obraz św. Eliasza na wozie ognistym autorstwa Rafała Hadziewicza z połowy XIX w. Ołtarz wieńczy monogram Matki Bożej na białej tarczy, wpisany w pole gwiazdy ośmioramiennej, otoczonej promieniami i obłokami z pięcioma aniołkami.
Kościół seminaryjny – przewodnik po kościele
