Ołtarz Imienia Jezus

Ołtarz Imienia Jezus.
Pochodzi z pierwszej poł. XVIII wieku, a znajdował się pod opieką Bractwa Imienia Jezus. Umiejscowiony jest po liturgicznej stronie Ewangelii (dawniej Ewangelię w czasie Mszy śpiewano lub czytano po lewej stronie głównego ołtarza). Ołtarz z obu stron posiada dwie flanki odchylone ku tyłowi. Na cokołach: po lewej stronie posąg karmelity i św. Judy Tadeusza trzymającego w dłoni profil Chrystusa z prawej strony. Bliżej mensy stoją dwie pozłacane kolumny zwieńczone głowicami korynckimi, które podpierają belkowanie. Fryz posiada piękne zdobienie plecionkowe, dalej ku górze rozpościera się pełna attyka z motywem roślinnym oraz naszczytnikiem uzupełnionym o anielską główkę ze skrzydłami. Na szczycie obu flank umieszczone są  figurki siedzących aniołków. W ołtarzu obserwujemy kolejny przykład malarstwa Hadziewicza, a więc Dzieciątko Jezus z pierwszej poł. XIX wieku. W zwieńczeniu ołtarza umieszczono obraz mistrza Czechowicza Wniebowzięcie NMP z końca XVIII wieku. Nad nim góruje gloria z chrystogramem IHS. Na mensie, z wzniesioną głową stoi statua św. Jana Nepomucena.