Ołtarz świętej Barbary i świętej Tekli

Kaplica św. Barbary i św. Tekli
Powracamy do realizacji projektów Leona Sużyńskiego z 1857 roku. Widzimy oprawę ołtarza wraz z belkowaniem opartym o dwie żłobione kolumny o zielonkawo-beżowej barwie. W złoconym retabulum arkada z obu stron podparta jest żłobionymi pilastrami, wewnątrz, w ramie ozdobionej plecionką obraz Św. Barbara z drugiej połowy XVIII w. Ukazana na nim święta trzyma w dłoniach kielich z Hostią oraz palmę – atrybut męczenników. Tło uzupełnia symbolikę o wieżę (Barbarę często ukazuje się właśnie z wieżą w dłoniach) oraz kapłan udzielający Wiatyku, wszak Barbara jest wzywana jako patronka dobrej śmierci. Omawiany obraz przeniesiono w 1811 roku z kościoła bernardyńskiego na Pradze. W przysłonie znajduje się inny wizerunek. Ten z kolei przedstawia św. Teklę i pochodzi z 1 poł. XIX wieku. Męczennica oprócz palmy męczeńskiej trzyma jeszcze w dłoni krzyżyk drewniany. Pod jej nogami widać płonący stos oraz lwa. Ołtarz zwieńczony jest ślimacznicami, liśćmi akantu oraz kartuszem z trzyliterową tablicą: SBT (Sancta Barbara et Sancta Thecla). Po obu stronach ołtarza, na cokołach, ustawione są drewniane, pozłacane figury św. Wojciecha i św. Jana Nepomucena z 2 poł. XVIII w., których autorstwo przypisuje się B.M. Bernatowiczowi.  Na mensie ustawiono feretron, w którego ramie znajduje się obraz na desce przedstawiający św. Jacka Odrowąża z Najświętszym Sakramentem i figurą Madonny w dłoniach oraz na rewersie MB z Dzieciątkiem.