Praktyki pastoralne
Czym są praktyki pastoralne?
W ciągu formacji seminaryjnej przygotowujemy się do przyszłej posługi kapłańskiej. Nie wiemy, jaka będzie nasza przyszłość: Czy będziemy uczyli w szkole? Jakie grupy parafialne będą pod naszą opieką? Do jakich ludzi będziemy posłani? Dlatego też w ciągu 7. lat pobytu w Seminarium poznajemy różne wspólnoty i rodzaje duszpasterstwa.
Czas wakacji
Wakacje są czasem, kiedy klerycy angażują się w wiele duszpasterskich aktywności w Archidiecezji Warszawskiej. Klerycy, którzy skończyli rok I – posługują przez 2 tygodnie w Domu Pomocy Społecznej w Niegowie, prowadzonym przez Zgromadzenie Sióstr Benedyktynek Samarytanek Krzyża Chrystusowego. Każdy alumn przypisany jest do pewnej grupy podopiecznych, z którymi spędza cały dzień – pomagają przy posiłkach, a także spędzają z nimi czas.
Po II roku formacji klerycy angażują się w wakacyjne rekolekcje oazowe. Pomagają tam zarówno jako animatorzy grup, animatorzy gospodarczy czy też są odpowiedzialni za liturgię. Przede wszystkim chodzi o to, by przeżyć te rekolekcje razem z młodzieżą i aby poznać podstawowe elementy formacji ks. Franciszka Blachnickiego.
Wakacje po III roku są skupione wokół Warszawskiej Akademickiej Pielgrzymki Metropolitalnej na Jasną Górę, w której alumni mają obowiązek uczestniczyć. Pomagają tam Księżom Przewodnikom grup poprzez prowadzenie modlitw czy wygłaszanie konferencji. Jest to też czas zmagania z własnymi słabościami.
Klerycy, którzy ukończyli IV rok formacji, udają się w wakacje na rekolekcje oazy rodzin. Poznają tam kolejny rodzaj duszpasterstwa oraz główne założenia formacji tej wspólnoty. Po tym roku klerycy są również wysyłani na ostatni miesiąc wakacji do parafii Archidiecezji Warszawskiej, gdzie angażują się w życie parafialne, a także zaczynają prowadzić katechezy w szkołach.
V rok to czas święceń diakonatu – nowo wyświęceni diakoni pozostają do dyspozycji proboszczów parafii, w których będą posługiwać przez cały następny rok. Nie mają oni obowiązku uczestniczyć w jakichś konkretnych posługach (np. oaza, pielgrzymka itd.), choć bardzo często podejmują je z własnej chęci.