Ołtarz świętego Wincentego Ferreriusza

Kaplica św. Wincentego Ferreriusza i św. Stanisława Biskupa i Męczennika.
Choć nie wpisuje się doskonale w barokową architekturę świątyni ołtarz ten, o klasycystycznym obliczu jest jednym z bardziej urokliwych. Poświęcony zresztą nie żadnemu świętemu karmelicie, lecz dominikaninowi żyjącemu na przełomie XIV i XV stulecia, św. Wincentemu Ferreriuszowi, wielkiemu kaznodziei, autorowi pism duchowych oraz przez kilka miesięcy spowiednikowi antypapieża Benedykta XIII. Wincenty był wielkim orędownikiem zakończenia Schizmy zachodniej, do dziś czczony zwłaszcza w Hiszpanii. Drugim patronem ołtarza jest biskup krakowski Stanisław, który zginął męczeńską śmiercią zamordowany przez siepaczy króla Bolesława Śmiałego w 1079 roku. Autorem projektu zrealizowanego w 1854 roku jest Piotr L. Karasiński. Naszym oczom ukazuje się bryła ołtarza: na toskańskich kolumnach podtrzymywane jest belkowanie zwieńczone szczytem trójkątnym. Między kolumnami znajduje się obraz św. Wincentego (XVIII w.). Do 1817 roku mieścił się w kościele Dominikanów Obserwantów (dziś na jego miejscu: Pałac Staszica), a później krótko u panien Wizytek, przy Uniwersytecie. Z tego samego dominikańskiego kościoła i ołtarza pochodzi obraz Św. Stanisław Biskup wskrzeszający Piotrowina z pierwszej połowy XIX stulecia. Ufundował go Cech Rzemiosł Budowalnych, który sprawował pieczę nad ołtarzem. Po obu stronach retabulum siedzą aniołowie, zaś u szczytu umieszczone są dwa putta. Szczególną uwagę zwraca antepedium, starsze od samego ołtarza (do 1818 roku w kościele oo. Dominikanów Obserwantów). W czarnym marmurze widnieje złocony roślinny ornament otoczony takąż bordiurą. Predella posiada również złocone zdobienie z motywem akantu. Nieco intrygujące mogą wydawać się elementy znajdujące się w płycinach cokołu ołtarza. Są to symbole cechów bednarzy i stolarzy, które ukazują właściwe dla tych profesji narzędzia. Na mensie ołtarza umieszczono złoty feretron, na którym widnieje wyobrażenie Wniebowzięcia Maryi, podobizny św. Dominika, św. Katarzyny Sieneńskiej oraz Jana III Sobieskiego i Marii Kazimiery zwanej Marysieńką. U dołu dostrzegamy pejzaż z klasztorem w Przemyślanach k. Lwowa. Feretron ten jest najstarszym w naszym kościele. U szczytu ramy umieszczony jest chrystogram – IHS. Dzieło to datuje się na 1677 rok. Powstało więc na sześć lat przed Wiktorią Wiedeńską, w czasie panowania wielkiego zwycięzcy Turków. Na rewersie widnieje obraz Madonny Jasnogórskiej.