Próba (2013)

Zwieńczeniem długich przygotowań i jednocześnie spełnieniem ciekawości widzów było pierwsze wystawienie sztuki przygotowanej przez kurs III.

Powodem wyboru tematu spektaklu stała się przeżywana w tym roku sześćdziesiąta rocznica uwięzienia księdza Prymasa Stefana Wyszyńskiego.

Autorska koncepcja dramatycznej historii została przedstawiona z perspektywy anonimowego duchownego, który ma zostać kapelanem księdza kardynała. Ta propozycja, która zostaje wysunięta przez Urząd Bezpieczeństwa oczywiście nie jest bezinteresowna i nie do końca można określić ją jako propozycję. Na naszych oczach młody kapłan zmuszony jest co chwila podejmować niesłychanie trudne decyzje. Widz towarzyszy mu w jego drodze “wiary i niewiary”, jak sam określił to odtwórca głównej roli, Przemysław Karczmarek. Zapytany tuż po premierze dodał: “Bardzo się cieszę, że udało się osiągnąć  ten cel, który sobie postawiliśmy, ażeby wysunąć na pierwszy plan postać kardynała Wyszyńskiego, mimo że to nie jego najwięcej widać na scenie. Chcieliśmy, aby do widzów dotarło przesłanie wielkiego człowieka, na którego beatyfikację czekamy, którego osobiście obdarzam niesłychaną czcią.”

“Poprzez naszą sztukę chcieliśmy oddać treść, jaką zawiera sam tytuł – dramat serca ludzkiego, które staje wobec niejednoznacznych sytuacji domagających się wyrazistych, jednoznacznych postaw. Wobec takich warunków, jakie panowały w Stoczku (Warmińskim, obecnie Klasztornym – red.) trudno jest kategorycznie stwierdzić jak my zachowalibyśmy się w podobnej sytuacji” –  stwierdził grający lekarza Błażej Węgrzyn.

Pierwszy pokaz inscenizacji oglądali: JE ksiądz Kazimierz kardynał Nycz, Biskup Polowy Józef Guzdek, przedstawiciele władzy Seminaryjnej i pracownicy naszego Seminarium oraz klerycy.

Zapytany o wrażenia Ksiądz Kardynał powiedział: “Są one bardzo pozytywne. Jest tak przede wszystkim ze względu na sposób gry aktorów. Sztuka wykonana została bardzo refleksyjnie, mądrze i przeżyciowo, co zaobserwować można było po sposobie odbioru widzów. Dodatkowym czynnikiem jest to, że (sztuka – red.) prezentowana jest w sześćdziesiątą rocznicę początku Apelu Jasnogórskiego, który przed chwilą odśpiewaliśmy. Co możemy jeszcze dziś podkreślać, jest to równocześnie rocznica uwięzienia Prymasa Tysiąclecia, które dokonało się w ostatni piątek września 1953 r. Gratuluję aktorom i bardzo dziękuję za zaproszenie”.

W podobnym tonie wyraził się ksiądz biskup Józef Guzdek: “Gratuluję pomysłu i wykonania, które było na najwyższym poziomie. Znamiennym dowodem tego była cisza, jaka panowała na widowni. Co do treści, to przede wszystkim dotknięto tego, co jest najistotniejsze – wszystko co złe pochodzi z wnętrza ludzkiego. (…) Dlatego właśnie ta sztuka stanowi wielką wartość, gdyż pokazuje gdzie rozgrywa się ów dramat.”