W nocy 19 października 1984 roku ks. Jerzy Popiełuszko na zaproszenie Duszpasterstwa Ludzi Pracy udał się do parafii pw. Świętych Polskich Braci Męczenników w Bydgoszczy. Choć obawiał się o swoje życie nie wiedział, że tego dnia wyjeżdża z Warszawy po raz ostatni. Podczas powrotu samochód, którym jechał został zatrzymany przez funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa. Księdza Popiełuszkę dotkliwie pobito, skrępowano jego ciało, po czym wrzucono je do Wisły na wysokości tamy we Włocławku. Dzisiaj, 34 lata później wielu księży opowiada jak ciężkie to były dni. Ksiądz Popiełuszko został porwany, ale nie wiadomo było co się z nim dzieje. Kilka dni później, 30 października 1984 roku wyłowiono jego zwłoki – kraj pogrążył się w żałobie. “Wszyscy chcieliśmy wtedy być Popiełuszkami” – tak opisał te dni jeden z kapłanów.
Tradycyjnie jak co roku wspólnota seminaryjna uczestniczyła w uroczystej Eucharystii w parafii. św. Stanisława Kostki w Warszawie – w miejscu posługiwania, ks. Jerzego Popiełuszki. Zgromadzeni wierni modlili się nie w intencji zmarłego, ale za wstawiennictwem błogosławionego męczennika prosząc o dar mężnego wyznawania wiary. Mszy Świętej przewodniczył J.E. Ks. Kazimierz Kardynał Nycz Metropolita Warszawski. W trakcie homilii usłyszeliśmy słowa: “Wiemy, że to co zrobili wrogowie było męczeństwem za wiarę, za prawdę, męczeństwem za godność człowieka i jego wolność”. Po Mszy Św. zatrzymaliśmy się nad grobem ks. Jerzego Popiełuszki, gdzie zgromadzone delegacje złożyły wieńce i znicze, będące wyrazem wdzięczności i modlitwy.
